بررسی موانع گسترش نوآوری در پارک های علم و فناوری و مراکز رشد دانشگاه فردوسی مشهد: رویکرد هزینه های معاملاتی

پارک های علم و فناوری باهدف ایجاد ثروت در جامعه از طریق تشویق و ارتقاء فرهنگ نوآوری و افزایش قدرت رقابت در میان شرکت ها و موسساتی که متکی بر علم می باشند شکل گرفتند. با توجه به مشکلات اقتصادی ناشی از رکود و بیکاری در کشور، گسترش و شناسایی نقاط ضعف و قوت این مراکز به منظور کمک به وضع فعلی اقتصادی ایران امری لازم و ضروری می باشد. در این تحقیق به منظور شناسایی موانع پیش روی خدمات رسانی و گسترش این مراکز از روش هزینه مبادله استفاده گردید. داده های موردنیاز در این تحقیق از طریق پرسشنامه و روش نمونه گیری تصادفی ساده جمع آوری گردید. پس از محاسبه هزینه مبادله دریافت خدمات، عوامل تأثیرگذار بر آن از طریق برآورد رگرسیون تعیین گردید و سپس برای شناسایی شاخص¬های عدم موفقیت در مراکز رشد و پارک های فناوری مصاحبه¬های حضوری با کارشناسان و مدیران و همچنین صاحبان ایده ترتیب داده شد. به طور متوسط هزینه مبادله دریافت خدمات 5329000ریال به ازای هر شرکت تعیین گردید. بررسی¬های عوامل فردی تأثیرگذار بر هزینه مبادله فناوران نشان داد، متغیرهایی از قبیل، جنسیت، تحصیلات، وضعیت حقوقی شرکت، تجربه صاحبان ایده و رشته تحصیلی دارای اثرات معنی داری بر این هزینه ها می باشد. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که هم صاحبان ایده و هم مدیران شاخص¬های اثرگذار بر هزینه "اجرای قرارداد" را ازجمله مهم ترین موانع بر سر راه محقق شدن اهدافشان می دانند. با توجه به نتایج این تحقیق پیشنهاد می¬شود مدیران این مراکز به منظور کمک به کارآفرینی و حمایت از نخبگان علمی، مراحل ارائه خدمات را تسهیل ببخشند تا از طریق کاهش هزینه مبادله دریافت خدمات علاوه بر بهبود رضایتمندی صاحبان ایده بتوانند سهم خود را در توسعه اقتصادی کشور بیش ازپیش نماید.